ငါသည္ မုခ်ေသရမည္.. နာရီပိုင္းသာလိုေတာ့သည္..

မေန႔ကညက လင္းငယ္ ခႏၶာ၀န္ခ်သြားျပီ ျဖစ္တဲ့ မိုးကုတ္ကမၼဌာနာ စရိယ ႏွင့္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး၏ တစ္ဘ၀သာသနာကို ေရးသားေတာ္မူသြားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတရဲ့ စ်ာပန အခမ္းအနားကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ အြန္လိုင္းကေန လိုက္ရွာျပီး ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႔လည္းေတြ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အေခြက ေတာ္ေတာ္ေလး ရွည္ပါတယ္။ စ်ာပန မွာ အေလာင္းေတာ္ သယ္တာေတြ ဘာေတြက အစ အျပည့္အစံု ေနာက္ဆံုး မီးသျဂိဳလ္သည္ထိ ပါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာပါတယ္။ လင္းငယ္ အခုအသက္အရြယ္ထိ အသုဘပို႔ တစ္ခါမသြားဘူးပါ။ ေနာက္ျပီး အခုလို မီးသျဂိဳၤလ္တာကိုလည္း ဆရာေတာ္ဦးဓမၼသာရ ႏွင့္ယခု ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတတို႔ စ်ာပနတို႔ပါမွ ႏွစ္ခါပဲ ေတြ႔ဖူးတာပါ။ အရင္တုန္းကေတာ့ တရားေတြဘာေတြနာ လူၾကီးေတြေျပာတာနဲ႔ လူတိုင္းေသျခင္းတရားဆိုတာ တစ္ေန႔ ၾကံဳေတြ႔ရမယ္။ ေရွာင္လႊဲလို႔မရ ဆိုတာကို သိထား ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ျမင္မၾကံဳေတြ႔ရတာေၾကာင့္ပဲလား ဘာေၾကာင့္လည္းေတာ့ မသိ လင္းငယ္ သိပ္မေၾကာက္တတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေသျခင္းတရားကိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတရဲ့ စ်ာပနအေခြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့မွ လင္းငယ္ေတာ္ေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔သြားမိပါတယ္။ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဘူးတဲ့ ထိတ္လန္႔သံေ၀ဂလည္း ရမိပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ကို သယ္တာကိုၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ လင္းငယ္ရဲ့ အေတြးထဲမွာ ေၾသာ္ ငါလည္း တစ္ေန႔ ဒီလိုမ်ိဳးပဲ သူမ်ားေတြ ၀ိုင္းသယ္ ျပီး ဘ၀ဇာတ္သိမ္းရမွာပါလား လို႔ဆင္ျခင္မိတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ မီးသျဂိၤလ္ေတာ့လည္း အရမ္းကို ထိတ္လန္႔သြားမိေတာ့တယ္။ ငါလည္း ေနာက္ဆံုးဒီလိုမ်ိဳး မီးထဲမွာ ရိႈ႕ခံရမွာပါလားေပါ့။ ေတြးၾကည့္ေလ ထိတ္လန္႔ဖို႔ေကာင္းေလပါပဲ။ လူက စ်ာပနကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ထိတ္လန္႔လာပါတယ္။ ရင္ေတြတုန္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းအရမ္းကုိ ေၾကာက္မိသြားတယ္။ အေတြးလည္း ၀င္မိတယ္။ ငါတို႔ ရေနတဲ့ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္ပါလား။ အႏွစ္မရွိတဲ့ ဘ၀ၾကီးပဲလို႔။ ေမြးလာျပီး ၀မ္းေရးအတြက္ ရွာေဖြစားေသာက္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ရွာရင္း ေဖြရင္းနဲ႔ပဲ ေသျခင္းတရားမွာ လမ္းဆံုးရမွာပါလားဆိုတဲ့ အေတြးက ၀င္လာပါေရာ။ ေနာက္ျပီး ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ဓာတ္ေတာ္ေတြကိုျပေတာ့ ထပ္ေတြးမိျပန္ပါေရာ။ ဒီေတာ့ ေသမယ့္ အတူတူ မထူးပါဘူး။ အႏွစ္မရွိတဲ့ဘ၀မွာ ေသရမယ့္အတူတူ အႏွစ္ရွိရွိ အနည္းဆံုးေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ့ အဆံုးအမ အနည္းငယ္ကိုပဲ သိသိ သိႏိုင္သေလာက္သိျပီး က်င့္ႏိုင္သေလာက္ေလး က်င့္ျပီး အႏွစ္မရွိတဲ့ဘ၀ကို အႏွစ္ရွိလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့မယ္ဆိုတာ ေတြးမိသြားတယ္။ လင္းငယ္ ဒီလိုေတြးမိသလို အားလံုးလည္း ေတြးမိရင္ေကာင္းမယ္လို႔ လည္းစိတ္ထဲ ၀င္လာတယ္။ အားလံုးေသာ လူမ်ားလည္း လင္းငယ္လို စိတ္မ်ိဳးရွိျပီးသားလူလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ မရွိေသးတဲ့ လူလည္းရွိပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတြးၾကပါလိမ့္မယ္။ ငါတို႔မွာ ခ်စ္သူရည္းစားေတြနဲ႔ ဒါေတြက ငါတို႔နဲ႔ေ၀းပါေသးတယ္။ မလိုေသးပါဘူးလို႔ ေတြးမိၾကပါလိမ့္မယ္။ ေတြးမိရင္လည္း လင္းငယ္က သိသေလာက္ေလးနဲ႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမွ ေ၀းေသးတယ္။ လိုပါေသးတယ္ ဆိုတာမရွိပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာခဲ့သလိုပါပဲ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီ ေသျခင္းတရားနဲ႔ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ခ်စ္သူရည္းစား ရွိခ်င္း မရွိခ်င္း၊ အိမ္ေထာင္ရွိခ်င္းမရွိခ်င္းသည္ မသက္ဆိုင္ပါ။ အဓိကက စိတ္ပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာခဲ့သလိုပဲ လူသည္ စိတ္တစ္စိတ္ထဲႏွင့္သာ အသက္ရွင္ႏိုင္သည္။ ႏွစ္စိတ္ျပိဳင္၍ မျဖစ္ေကာင္းဆိုသည့္အတိုင္း အျမဲတမ္းေပၚလာသည့္ စိတ္ေလးတစ္စိတ္ကို သတိထားျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနပါ။ ေကာင္းတဲ့စိတ္လည္း ေကာင္းသည့္အေလွ်ာက္ မေကာင္းသည့္စိတ္လည္း မေကာင္းသည့္အေလွ်ာက္ ေပၚလာသမွ်ကိုၾကည့္ျပီး ေကာင္းသည့္အလုပ္လုပ္ခ်င္သည့္ စိတ္ဆိုလုပ္လိုက္ျပီး မေကာင္းသည့္ အၾကံအစည္ဆို အတတ္ႏိုင္ဆံုးမလုပ္ပဲ ထိန္းသိမ္းျပီးရေအာင္ေနၾကည့္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ မေကာင္းသည့္အလုပ္မွန္းသိပါ၏ သို႔ေသာ္ မထိန္းႏိုင္၍ လုပ္လိုက္မိလွ်င္ လုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း ေနာင္တေတြရလို႔ မဆံုးျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ဒါကလင္းငယ္ျဖစ္ေနက်ကိစၥမို႔ပါ။ အခုေနာက္ပိုင္း လင္းငယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားျပီး ထိန္းေနရပါသည္။ ခ်ိဳးေဖာက္ဖို႔ အလြယ္ဆံုးျဖစ္ေသာ လိမ္လည္ျခင္းကို ေတာင္ မနည္းထိန္သိမ္းျပီး ေနရပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုမ်ားထိန္းသိမ္းေနရလည္း ဆိုလ်င္ေတာ့ လင္းငယ္ အေသစိတ္ခ်ခ်င္လို႔ လို႔ပဲေျပာရမွာပါ။ လင္းငယ္ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သီလလံုေအာင္ ထိန္းျပီး ေနမယ္လို႔ပါ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ၾကားဖူးေနက် ငါသည္မုခ်ေသရမည္.. နာရီပိုင္းသာလိုေတာ့သည္.. ဆိုတဲ့စာသားေလးကို သတိရတိုင္း ႏွလံုးသြင္းျပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္လာသည့္ မေကာင္းမွဳစိတ္ေလးေတြကို ထိန္းသိမ္းေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အားလံုးလည္း မေကာင္းမွဳျပဳခ်င္လာခဲ့လ်င္ ငါသည္မုခ်ေသရမည္.. နာရီပိုင္းသာလိုေတာ့သည္.. ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို သတိရျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းႏိုင္ၾကပါေစ.....

ေစတနာမ်ားစြာျဖင့္
လင္းငယ္