အတိတ္ရဲ့ တံခါး တခ်ပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ျခင္း

"ငါခ်စ္ရမွာ စိတ္ကူးရံုနဲ႔ အေသြးအသားထဲက ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီ မင္းရဲ့ ေရွ႕ကို ေရာက္သြားရင္လည္းအားတင္း ထားသမွ်အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္" ဆိုတဲ့ ၀ိုင္း၀ိုင္းရဲ့ သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ ေနရင္းနဲ႔ အေတြးေတြက အတိတ္ကို ျပန္လွည့္သြားတယ္။

ငယ္ရြယ္တုန္းကေပါ့..... သူငယ္ခ်င္းလို႔လည္း ေျပာလို႔ ရတဲ့ အစ္မလို႔လည္းေျပာလို႔ ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဘူးတယ္။ ေက်ာင္းမွာလည္း အျမဲတမ္းေတြ႔ေနရတယ္။ က်ဴရွင္မွာလည္း ေတြ႔ေနရတယ္ ဆိုေတာ့ သူကို စိတ္ထဲမွာ စြဲလမ္းမိတယ္။ သူကလည္း လူတကာခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေခ်ာတာကိုး။ ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာ သူ႔ကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ရည္ရြယ္ထားခဲ့တယ္။ လူေတြအျမင္မွာလည္း ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ထင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္ခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္းမုန္႔စားတန္းမွာ သူနဲ႔ ဆံုတယ္။ ဆံုတုိင္းလည္း ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း ခုန္ခဲ့တယ္။ ငယ္ရြယ္ေပမယ့္ ဇမေသးတဲ့ ကိုယ္ သူနဲ႔ ေတြတိုင္း ကတုန္ကရင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူက အျမဲတမ္း မုန္႔ေစ်းတမ္း မွာ မုန္႔ေတြကိုယ့္ကို ၀ယ္ေကြ်းတယ္။ ေမာင္ေလး ေမာင္ေလးဆိုျပီး ၾကင္ၾကင္နာနာ ဆက္ဆံတတ္တယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ကို " မ " လို႔ တစ္လံုးတည္းေခၚတတ္တယ္။ ကိုယ္သူ႔ကို မလို႔ ေခၚခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ ကိုယ့္မ်က္၀န္းမွာ အခ်စ္ရဲ့ အရိပ္ေတြ စြန္းထင္းေနခဲ့မိလားမသိဘူး။ သူမကို ကိုယ္ဖြင့္ေျပာမယ္လို႔ ၾကိဳးစားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္သူမမွာ ခ်စ္သူရည္စား ရွိမရွိစံုစမ္းခဲ့ရတယ္ေလ။ သူမကပဲ လ်ိဴ႕၀ွက္ခဲ့တာလား... သူမရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကပဲ သူမအတြက္လိမ္ညာေပးခဲ့တာလား မသိပဲနဲ႔ သူမမွာခ်စ္သူ ရည္စားမရွိဘူးလို႔ ကိုယ္သိခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ့မိတယ္။ ကိုယ္က ေက်ာင္းမွာဆို ေနရာတကာ ဆရာၾကီး၀င္လုပ္တတ္တယ္ေလ။ ေက်ာင္းကပြဲ ဆိုလည္း ကိုယ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းရဲ့ ကထိန္ဆိုလည္း ကိုယ္ကေခါင္းေဆာင္ ေက်ာင္းရဲ့ ပြၾကီးေပ့ါ။ ေနာက္ျပီး ေက်ာင္းရဲ့ ဆိုးရြားလွတဲ့.. ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ပတ္သတ္မႈအမ်ားဆံုးမွာ ကိုယ္က နံပါတ္တစ္ကို ခ်ိတ္ခဲ့တယ္။ ဆရာ၊ဆရာမေတြ အားလံုးက ကိုယ့္ကို တာရာပြၾကီးတဲ့။ ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းမွာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ေက်ာင္းကပြဲလုပ္ေတာ့ အစီအစဥ္တစ္ခု အတြက္ ကိုယ္က ေခါင္းေဆာင္လုပ္ျပီး ပါရတယ္။ အဲ့ဒီႏွစ္မွာပဲ သူမနဲ႔ ပိုျပီး ရင္းႏွီးသလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ တကယ့္ကို သာယာမႈနဲ႔ ျပီးျပည့္စံုတယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ကိုယ့္ အတြက္ ကံၾကမၼာဆိုးလို႔ မေတြးမိခဲ့တာ ကိုယ့္အမွားပဲ ထင္တယ္။ ကိုယ္ေက်ာင္းကပြဲအတြက္ အစီအစဥ္ကို ဇာတ္တိုက္တိုင္း သူမကလည္း အဲ့ဒီေနရာကို လာေနခဲ့တတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ အတြက္ မုန္႔ေတြ အေအးေတြ၀ယ္လာေပးခဲ့တတ္တယ္။ ကိုယ့္ရင္မွာ ၾကည္ႏူးရတယ္။ သူမကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ ကိစၥလည္း တစ္ခါတည္း စဥ္းစားထားတာနဲ႔ တရက္ေတာ့ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ သူမက အေျဖကို မေပးခဲ့ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ အျမဲတမ္းေခၚေနတတ္တဲ့ ေမာင္ေလး ဆိုတာကို ေလး ျဖဳတ္ျပီး ေမာင္လို႔ ေျပာင္းေခၚခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ သူမကိုယ့္ကို လက္ခံျပီလို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ေက်ာင္းကပြဲ အခ်ိန္ေတြက အေပ်ာ္ဆံုးပါပဲ။ သူမက ကိုယ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းထဲက လူေလးေသးေသးေလးနဲ႔ အသားမည္းမည္းေလး ေဇာ္မင္းသန္႔ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေနာက္က်ေျပာက်ရင္း သူက ေဇာ္မင္းသန္႔က ငါနဲ႔ေမာင္ရဲ့ သားေလး ဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ့ ရယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး ကိုယ္ၾကည္ႏူးခဲ့တယ္။

ဒါေတြအားလံုးဟာ ေက်ာင္းကပြဲျပီးလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္မွာပဲ ကိုယ့္ဘ၀ထဲက အျပီးအပိုင္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့တယ္။ တေန႔ မနက္ဘက္အေစာၾကီး ႏိုးေနလို႔ ကိုယ္ေက်ာင္းကို အေစာၾကီးထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့..
ကိုယ္ ေက်ာင္းေပါက္၀ကေန သူ႔ကို စ ဖို႔ အတြက္ ေစာင့္ေနမိခဲ့တယ္။ မထင္မွတ္ထားခဲ့ပါဘူး။ သူ႔မေက်ာင္းကို လမ္းေလွ်ာက္လာေနတာကို ေတြလိုက္တယ္။ ေပ်ာ္သြားမိတယ္ ဒါေပမယ့္ သူမလက္တြဲျပီးလမ္းေလွ်ာက္ လာတဲ့သူက သူမ အခန္းထဲက သူမရဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ကိုယ္သိလိုက္ပါတယ္ ကိုယ္ညာခံလိုက္ ရျပီလို႔။ ကိုယ္ခ်ာခနည္းေနေအာင္ လွည့္ထြက္သြားလိုက္တယ္ ေက်ာင္းထဲကိုေပါ့။ ကိုယ္ထြက္သြား လိုက္တာကို ေက်ာင္းနားေရာက္ေနတဲ့ သူမက လွမ္းေတြ႔လိုက္တယ္ေလ။ သူမမ်က္ႏွာမွာ အံ့အားသင့္တဲ့ အမူအရာကိုကိုယ့္ရဲ့ မ်က္၀န္းေထာင္စြန္းကေန ဖ်တ္ခနဲေတြ လိုက္ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မုန္႔စားေက်ာင္း ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ သူရဲ့ ခ်စ္သူလို႔ ကိုယ္ထင္ခဲ့တဲ့လူ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူေတာ့ပါမလာပါဘူး။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဲ့ဒီလူက ကိုယ့္ကိုရွင္းျပၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္နားမေထာင္ခ်င္ ခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီအျဖစ္ကို အိမ္မက္လို႔ ထင္ခ်င္တယ္။ သူတို႔က ကိုယ့္ကို ေျပာျပၾကတယ္။ သူမက ရည္းစားနဲ႔ စိတ္ေကာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မို႔ ကိုယ့္ကို သူမရည္စား သ၀န္တိုေအာင္ တမင္တြဲျပခဲ့တယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ အခုသူမ ရည္စားနဲ႔ အဆင္ေျပေတာ့ ကိုယ့္ကို သူမမွားပါတယ္ လို႔ လာျပီး ေတာင္းပန္ခိုင္းတာပါတဲ့။ သူမကိုယ္တိုင္ေတာ့ မပါလာခဲ့ဘူးေလ။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ကို ခ်စ္မိခဲ့လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္ ျပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္ ရွက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ္သူမကို စိတ္နာနာနဲ႔ တျခားမိန္းကေလးေတြကို ေပ်ာ္တမ္းတြဲျပီး အသည္းလိုက္ခြဲခဲ့မိတယ္။ ဒါကိုယ္မွားလား? ေျပာၾကပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ္လည္း စိတ္ကုန္လို႔ အဲ့ဒီဘ၀ၾကီးထဲက ရုန္းထြက္ခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္ေရာေပါ့................

Peace
လင္း