ျမတ္ႏိုးတုိ႔အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ အိမ္ထဲကေန အန္တီၾကီးတစ္ေယာက္ ငိုယိုျပီး ထြက္လာတယ္။ အန္ကယ့္ဇနီးထင္ပါတယ္။
"အေဖၾကီး၊ ျမန္ျမန္လာ"
အန္ကယ္က အေရးၾကီးသြားဟန္နဲ႔
"ေမာင္မင္းမင္း... အန္ကယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"
အန္ကယ္မေျပးရံုတမယ္ အိမ္ေပၚထပ္ကို တခါတည္း ေျပးတတ္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အမွီလိုက္ခဲ့ရတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ တခုခု ထူးျခား ေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ျမတ္ႏိုးကိုေတြ႔ဖို႔ဆိုျပီး ေခၚလာျပီးျမတ္ႏိုးကို မေတြ႔ခင္ အန္တီၾကီးက ငိုျပီး ထြက္လာတာနဲ႔ အန္ကယ္ေလာေနတာကိုၾကည့္ျပီး ထူးျခားေနမွန္းေတာ့သိတယ္။ အခန္းတခန္းေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အန္ကယ္က တံခါးကိုဖြင့္ျပီးကြ်န္ေတာ့္ကို အျပင္မွာေစာင့္ခိုင္းထားျပီး ၀င္သြားတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႔ Nurse ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ကိုထြက္လာတယ္။ ဒီေတာ့မွ အန္ကယ္က..
"ေမာင္မင္းမင္း အထဲ၀င္ခဲ့ပါ။"
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စိုးရြံ႕စြာနဲ႔ အခန္းထဲကို လွမ္း၀င္လိုက္ေတာ့ ခုတင္ေလးေပၚမွာ ေခြေခြေလးလွဲေနတဲ့ ျမတ္ႏိုးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ အရင္နဲ႔ မတူပဲ ပိန္ေနတဲ့ျမတ္ႏိုးကို ၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္စို႔မိတယ္။ အန္ကယ္က တိုးတုိးေလး ကပ္ျပီးမ်က္ရည္ေတြနဲ႔
"သား... သမီးေလးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေျပာစရာရွိတာေတြေျပာေတာ့"
ကြ်န္ေတာ္ ဆြံ႔အစြာနဲ႔ အန္ကယ့္ကို ၾကည့္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမတ္ႏိုး ဆီကိုလွမ္းသြားျပီး လွဲေနတဲ့ျမတ္ႏိုးရဲ့ ႏွဖူးေလးကို ပြတ္ျပီး သူ႔ကို ေပြ႔ထားလိုက္တယ္။ ျမတ္ႏိုး မ်က္လံုးေလးေတြဖြင့္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္စြာၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်ည့္နဲ႔တဲ့ အျပံဳးေလးျပံဳးျပတယ္။ သူကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္ လို႔မထင္ထားဘူးထင္ရဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမွဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲငိုျပီး
"ျမတ္ႏိုးရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း.. ကိုယ့္ကိုဘာလို႔မေျပာခဲ့တာလည္း ျမတ္ႏိုးဒီလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ"
"မင္းမင္း ၀မ္းမနည္းနဲ႔ေနာ္... ျမတ္ႏိုးကို ခြင့္လႊတ္ပါ မင္းမင္းကို မေျပာျပခဲ့တာရယ္ ေနာက္ျပီး မင္းမင္းကို ေရွာင္ေနခဲ့တာေတြအတြက္ေပါ့"
"ဘာေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုေရွာင္ေနခဲ့တာလည္း ျမတ္ႏိုးဟင္?"
"မင္းမင္းကို မခံစားေစခ်င္လို႔ေပါ့ကြယ္။ ေနာက္ျပီးျမတ္ႏိုး ရဲ့ ဒီလိုပံုစံကို မျမင္ေစခ်င္တာေရာေၾကာင့္ပါ"
ျမတ္ႏိုး ေမာပန္းစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို စကားေတြျပန္ေျပာတယ္။
"ျမတ္ႏိုး ကိုယ့္ကို ေရွာင္ေနတာနဲ႔ပဲ ကိုယ္မခံစားရဘူးတဲ့လား။ အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးကို ကိုယ္ အခုမွသိရတာ ပိုျပီးခံစားရတယ္။ ျမတ္ႏိုးကို ကိုယ္ မျပဳစုခဲ့ရတာလည္း ခံစားရတယ္။ ႏွလံုးသားေတြ ကြဲေၾကမတတ္ပဲ။"
ျမတ္ႏိုးငိုခဲ့တယ္... ဟုတ္တယ္ ျမတ္ႏိုးငိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြအစား ေသြးေတြပဲ က်လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔စြာပဲ ျမတ္ႏိုးရဲ့ ေသြးမ်က္ရည္ေတြကို လိုက္သုတ္ေပးမိတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပဲ ျမတ္ႏိုး ျငိမ္သက္ျပီး အသက္ကို ျဖည္းျဖည္း ေလးရႈေနခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့....
"မင္းမင္းရယ္..... ျမတ္ႏိုး သြားရေတာ့မယ္။ ေနာင္ဘ၀ေတြရွိခဲ့ရင္ အတူတူ ေနၾကတာေပါ့။" ဆိုတဲ့ စကားေလးအဆံုးမွာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာ အသက္မဲ့သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ နာက်ဥ္းစြာပဲ
"ျမတ္ႏိုး......."လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္မိတယ္။
အန္ကယ္ ျမတ္မင္းလည္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲ အသက္မဲ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ ျမတ္ႏိုးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ယူျပီး ခုတင္ေပၚမွာ ျပန္ခ်လို႔ ျမတ္ႏိုး အေၾကာင္းေတြေျပာျပခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ပဲ ျမတ္ႏိုးရဲ့ ေမေမ အခန္းထဲကို ေျပးလာျပီး ျမတ္ႏိုးရဲ့ အသက္မဲ့ေနတဲ့ ခႏၶာေဘးမွာ ငိုေနခဲ့တယ္။အန္ကယ္ျမတ္မင္း ကမ်က္ရည္ေတြနဲ႔
"သမီးေလးက ေမြးရာပါ ႏွလံုးအားနည္းတဲ့ ေရာဂါရွိတယ္သား... တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးက ပ်က္စီးလာျပီး အဆို႔ရွင္ေတြ အားလံုး ပါ ပ်က္စီးသြားတယ္... အန္ကယ္တို႔ ဘယ္လို ကုကုမေပ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သမီး နဲ႔သား နဲ႔ စေတြ႔ျပီး သားက သမီးကို ခ်စ္မိသြားတာပဲ.. ဒါေတြကို သမီးေလးေျပာျပလို႔ အန္ကယ္တို႔ အကုန္သိခဲ့တယ္။ သမီးေလဟာ သူ႔ကိုယ္သူသိလို႔ သားခံစားရမွာကို မၾကည့္ရက္လို႔ သားကို ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သမီးေလးရဲ့ အခ်စ္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ သားအတြက္ မၾကည့္ရက္လို႔ ခ်စ္သူအျဖစ္လက္ခံခဲ့တယ္တဲ့။ အခု ဒီကိစၥမွလည္း သမီးေလးဟာ သားခံစားရမွာကို စိုးရိမ္လို႔ အန္ကယ္တို႔ ကိုမေျပာခိုင္းခဲ့ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ သမီးေလး သတိလစ္လစ္ သြားခ်ိန္တိုင္းသားကို တမ္းတျပီး သားနာမည္ကို ေခၚေနတာအန္ကယ္မၾကည့္ရက္လို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုျပီး သားဆီကို လာေခၚခဲ့တာပဲသား"
အန္ကယ္ျမတ္မင္း စကားေတြဆက္ေျပာေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္နဲ႔ နားေထာင္ရင္း ရုတ္တရပ္ ထျပီး အင္းယားကန္ဘက္ကို ေျပးထြက္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အမွတ္တရခံုတန္းေလးဆီကိုေပါ့......
ေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ မ်ည္ရည္ေတြ တြဲခိုေနတာကို အထင္းသား ျမင္ရလိမ့္မယ္။
သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔မကပ္သလိုပါပဲ။ ပါးစပ္ကလည္း `ဘာေၾကာင့္လည္း၊ ဘာေၾကာင့္လည္း´ ဆိုျပီး တစ္ေယာက္တည္းေရရြတ္ေနတယ္။
"အေဖၾကီး၊ ျမန္ျမန္လာ"
အန္ကယ္က အေရးၾကီးသြားဟန္နဲ႔
"ေမာင္မင္းမင္း... အန္ကယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"
အန္ကယ္မေျပးရံုတမယ္ အိမ္ေပၚထပ္ကို တခါတည္း ေျပးတတ္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အမွီလိုက္ခဲ့ရတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ တခုခု ထူးျခား ေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ျမတ္ႏိုးကိုေတြ႔ဖို႔ဆိုျပီး ေခၚလာျပီးျမတ္ႏိုးကို မေတြ႔ခင္ အန္တီၾကီးက ငိုျပီး ထြက္လာတာနဲ႔ အန္ကယ္ေလာေနတာကိုၾကည့္ျပီး ထူးျခားေနမွန္းေတာ့သိတယ္။ အခန္းတခန္းေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အန္ကယ္က တံခါးကိုဖြင့္ျပီးကြ်န္ေတာ့္ကို အျပင္မွာေစာင့္ခိုင္းထားျပီး ၀င္သြားတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႔ Nurse ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ကိုထြက္လာတယ္။ ဒီေတာ့မွ အန္ကယ္က..
"ေမာင္မင္းမင္း အထဲ၀င္ခဲ့ပါ။"
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စိုးရြံ႕စြာနဲ႔ အခန္းထဲကို လွမ္း၀င္လိုက္ေတာ့ ခုတင္ေလးေပၚမွာ ေခြေခြေလးလွဲေနတဲ့ ျမတ္ႏိုးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ အရင္နဲ႔ မတူပဲ ပိန္ေနတဲ့ျမတ္ႏိုးကို ၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္စို႔မိတယ္။ အန္ကယ္က တိုးတုိးေလး ကပ္ျပီးမ်က္ရည္ေတြနဲ႔
"သား... သမီးေလးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေျပာစရာရွိတာေတြေျပာေတာ့"
ကြ်န္ေတာ္ ဆြံ႔အစြာနဲ႔ အန္ကယ့္ကို ၾကည့္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမတ္ႏိုး ဆီကိုလွမ္းသြားျပီး လွဲေနတဲ့ျမတ္ႏိုးရဲ့ ႏွဖူးေလးကို ပြတ္ျပီး သူ႔ကို ေပြ႔ထားလိုက္တယ္။ ျမတ္ႏိုး မ်က္လံုးေလးေတြဖြင့္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္စြာၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်ည့္နဲ႔တဲ့ အျပံဳးေလးျပံဳးျပတယ္။ သူကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္ လို႔မထင္ထားဘူးထင္ရဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမွဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲငိုျပီး
"ျမတ္ႏိုးရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း.. ကိုယ့္ကိုဘာလို႔မေျပာခဲ့တာလည္း ျမတ္ႏိုးဒီလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ"
"မင္းမင္း ၀မ္းမနည္းနဲ႔ေနာ္... ျမတ္ႏိုးကို ခြင့္လႊတ္ပါ မင္းမင္းကို မေျပာျပခဲ့တာရယ္ ေနာက္ျပီး မင္းမင္းကို ေရွာင္ေနခဲ့တာေတြအတြက္ေပါ့"
"ဘာေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုေရွာင္ေနခဲ့တာလည္း ျမတ္ႏိုးဟင္?"
"မင္းမင္းကို မခံစားေစခ်င္လို႔ေပါ့ကြယ္။ ေနာက္ျပီးျမတ္ႏိုး ရဲ့ ဒီလိုပံုစံကို မျမင္ေစခ်င္တာေရာေၾကာင့္ပါ"
ျမတ္ႏိုး ေမာပန္းစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို စကားေတြျပန္ေျပာတယ္။
"ျမတ္ႏိုး ကိုယ့္ကို ေရွာင္ေနတာနဲ႔ပဲ ကိုယ္မခံစားရဘူးတဲ့လား။ အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးကို ကိုယ္ အခုမွသိရတာ ပိုျပီးခံစားရတယ္။ ျမတ္ႏိုးကို ကိုယ္ မျပဳစုခဲ့ရတာလည္း ခံစားရတယ္။ ႏွလံုးသားေတြ ကြဲေၾကမတတ္ပဲ။"
ျမတ္ႏိုးငိုခဲ့တယ္... ဟုတ္တယ္ ျမတ္ႏိုးငိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြအစား ေသြးေတြပဲ က်လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔စြာပဲ ျမတ္ႏိုးရဲ့ ေသြးမ်က္ရည္ေတြကို လိုက္သုတ္ေပးမိတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပဲ ျမတ္ႏိုး ျငိမ္သက္ျပီး အသက္ကို ျဖည္းျဖည္း ေလးရႈေနခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့....
"မင္းမင္းရယ္..... ျမတ္ႏိုး သြားရေတာ့မယ္။ ေနာင္ဘ၀ေတြရွိခဲ့ရင္ အတူတူ ေနၾကတာေပါ့။" ဆိုတဲ့ စကားေလးအဆံုးမွာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာ အသက္မဲ့သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ နာက်ဥ္းစြာပဲ
"ျမတ္ႏိုး......."လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္မိတယ္။
အန္ကယ္ ျမတ္မင္းလည္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲ အသက္မဲ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ ျမတ္ႏိုးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ယူျပီး ခုတင္ေပၚမွာ ျပန္ခ်လို႔ ျမတ္ႏိုး အေၾကာင္းေတြေျပာျပခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ပဲ ျမတ္ႏိုးရဲ့ ေမေမ အခန္းထဲကို ေျပးလာျပီး ျမတ္ႏိုးရဲ့ အသက္မဲ့ေနတဲ့ ခႏၶာေဘးမွာ ငိုေနခဲ့တယ္။အန္ကယ္ျမတ္မင္း ကမ်က္ရည္ေတြနဲ႔
"သမီးေလးက ေမြးရာပါ ႏွလံုးအားနည္းတဲ့ ေရာဂါရွိတယ္သား... တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးက ပ်က္စီးလာျပီး အဆို႔ရွင္ေတြ အားလံုး ပါ ပ်က္စီးသြားတယ္... အန္ကယ္တို႔ ဘယ္လို ကုကုမေပ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သမီး နဲ႔သား နဲ႔ စေတြ႔ျပီး သားက သမီးကို ခ်စ္မိသြားတာပဲ.. ဒါေတြကို သမီးေလးေျပာျပလို႔ အန္ကယ္တို႔ အကုန္သိခဲ့တယ္။ သမီးေလဟာ သူ႔ကိုယ္သူသိလို႔ သားခံစားရမွာကို မၾကည့္ရက္လို႔ သားကို ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သမီးေလးရဲ့ အခ်စ္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ သားအတြက္ မၾကည့္ရက္လို႔ ခ်စ္သူအျဖစ္လက္ခံခဲ့တယ္တဲ့။ အခု ဒီကိစၥမွလည္း သမီးေလးဟာ သားခံစားရမွာကို စိုးရိမ္လို႔ အန္ကယ္တို႔ ကိုမေျပာခိုင္းခဲ့ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ သမီးေလး သတိလစ္လစ္ သြားခ်ိန္တိုင္းသားကို တမ္းတျပီး သားနာမည္ကို ေခၚေနတာအန္ကယ္မၾကည့္ရက္လို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုျပီး သားဆီကို လာေခၚခဲ့တာပဲသား"
အန္ကယ္ျမတ္မင္း စကားေတြဆက္ေျပာေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္နဲ႔ နားေထာင္ရင္း ရုတ္တရပ္ ထျပီး အင္းယားကန္ဘက္ကို ေျပးထြက္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အမွတ္တရခံုတန္းေလးဆီကိုေပါ့......
********************
အင္းယားရဲ့ခံုတန္းေလးေပၚမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ အေ၀းတစ္ေနရာကို ၾကည့္ျပီး ငိုင္ေနတယ္။ေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ မ်ည္ရည္ေတြ တြဲခိုေနတာကို အထင္းသား ျမင္ရလိမ့္မယ္။
သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔မကပ္သလိုပါပဲ။ ပါးစပ္ကလည္း `ဘာေၾကာင့္လည္း၊ ဘာေၾကာင့္လည္း´ ဆိုျပီး တစ္ေယာက္တည္းေရရြတ္ေနတယ္။
Peace
လင္း
လင္း
.JPG)
No comments:
Post a Comment